Οι δράσεις στο Σέιχ-Σου

Η περιβαλλοντική ομάδα μαζί με το ecomobility καθώς και την ομάδα ιστορίας του 1^ου Γυμνασίου Τριανδρίας την Πέμπτη 26 Απριλίου πήγε εκδρομή στο δάσος του Σεΐχ Σου (το νερό του Σεΐχη), το οποίο είναι ένα καταπληκτικό γεμάτο εκπλήξεις δάσος.

Ξεκινήσαμε από το σχολειό όλοι μαζί για το Τέρμα της Τριανδρίας όπου τελείωνε η μονοτονία της πόλης και άρχιζε το περιπετειώδες ταξίδι μέσα στο μαγευτικό δάσος. Στην αρχή της περιήγησης μας, με στόχο την Ευαισθητοποίηση σε θέματα ρύπανσης του περιβάλλοντος, έγινε η παράλληλη δράση που για καιρό προετοιμάζαμε: η «Συλλογή – απομάκρυνση σκουπιδιών τμήματος του δάσους του Σέιχ Σου που βρίσκεται κάτω από την Περιφερειακή».

Πήραμε πλαστικές σακούλες φορέσαμε όλοι από ένα γάντι και αποφασισμένοι να αλλάξουμε την εικόνα της περιοχής αρχίσαμε να περισυλλέγουμε οτιδήποτε πλαστικό ή αλουμίνιο βρίσκαμε μπροστά μας. Για πολλή ώρα αγωνιζόμασταν για την καθαριότητα του δάσους.

Στο τέλος, όλοι ήμασταν ικανοποιημένοι γιατί μπορέσαμε να βελτιώσουμε την εικόνα μιας περιοχής με την εθελοντική αυτή προσφορά μας. Αυτή ήταν μια δραστηριότητα την όποια κάναμε για να ελαττώσουμε τα σκουπίδια στο δάσος άρα με αυτόν τον τρόπο να μειωθούν οι περιπτώσεις πυρκαγιάς.

Στην συνέχεια επισκεφθήκαμε τον Σταθμό της Πυροσβεστικής, όπου οι υπεύθυνοι μας ενημέρωσαν για το έργο της υπηρεσίας τους στην προστασία του δάσους. Μας ενημέρωσαν για τους τρόπους που πρέπει να ενεργούμε σε περίπτωση πυρκαγιάς. Αυτά που μας είπαν ήταν πολύ ενδιαφέροντα και πολύ σημαντικά ακόμα και στην καθημερινή μας ζωή. Μετά από αυτό μας εξήγησαν πως λειτουργούν τα πυροσβεστικά οχήματα και μας έκαναν μια επίδειξη με τις μάνικες του οχήματος. Οι πυροσβέστες μας άφησαν να κρατήσουμε για λίγο τις μάνικες και έπειτα συνεχίσαμε την πορεία μας προς το εσωτερικό του δάσους.

Κάναμε και τις ερωτήσεις μας, όσες από αυτές που είχαμε ετοιμάσει δεν καλύφθηκαν, πήραμε και το υλικό που είχαν ετοιμάσει για μας και απόλυτα ικανοποιημένοι από την φιλοξενία ξεκινήσαμε για ανεβούμε στο βουνό.

Ο προορισμός μας μετά το φυλάκιο της πυροσβεστικής ήταν η μεγάλη άσπρη πέτρα που είναι μοναδική ανάμεσα σ ’όλο το δάσος. Ο δρόμος μας μέχρι εκεί ήταν πολύ ανηφορικός και συνεπώς πολύ κουραστικός Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένη αυτή η ξεχωριστή πέτρα ονομάζεται χαλαζίας (SiO₂).

Ο κ. Γκαζάς μας οδήγησε στη μυστηριώδη Άσπρη Πέτρα. Ο δρόμος μας μέχρι εκεί ήταν πολύ ανηφορικός και συνεπώς πολύ κουραστικός.

Η Άσπρη Πέτρα είναι ένας βράχος από λευκό κρυσταλλικό χαλαζία (SiO₂) που ξεχωρίζει στις φωτογραφίες του δάσους από ψηλά. Την είδαμε και στον υπολογιστή λίγες μέρες νωρίτερα χρησιμοποιώντας το “Google Earth”. Τα κομμάτια της άσπρης πέτρας που όταν τα χτυπάς πετούνε σπίθες και μυρίζει μπαρούτι. Εκεί σταθήκαμε για λίγο και βγάλαμε φωτογραφίες όλα τα παιδιά και οι δάσκαλοι μαζί.

Η Άσπρη Πέτρα

Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας ανάμεσα σε αγριολούλουδα, θάμνους, δέντρα συναντήσαμε και αρκετές χελώνες. Στην πορεία μας στο δάσος, είχαμε την ευκαιρία να εντοπίσουμε και να αναγνωρίσουμε πολλά και εντυπωσιακά αγριολούλουδα.

Βρήκαμε και ανθρώπινες κατασκευές άλλες συντηρημένες και άλλες νέες ενώ δεν λείπουν και οι εικόνες εγκατάλειψης όπως είναι οι τουαλέτες με τις σπασμένες πόρτες. Βρύσες χωρίς νερό, παγκάκια, τραπέζια για πικ-νικ, παιδικές χαρές, καθώς και ξεχειλισμένους κάδους σκουπιδιών με το περιβάλλοντα χώρο γεμάτο από σκουπίδια είναι οι εικόνες που είδαμε.

Οξαλίθρα ή Ξινήθρα, Πικραλίδα, Τραγόχορτο, Τορδύλιο, Γαϊδουράγκαθο, Παπαρούνα, Συλανό, Αγριογεράνι, Μαλκόμιο, Χαμομήλι, Βατράχι, Σκορτσονέρα, Οραβάγχη, Μαργαρίτες, Αγριοτριανταφυλλιές. Τα φωτογραφίζαμε και βρίσκαμε το όνομά τους αφού τα εντοπίζαμε σε μια μεγάλη αφίσα με σχέδια αγριολούλουδων που είχαμε μαζί μας.

Ύστερα συνεχίσαμε για ένα μέρος ακόμα πιο ψηλά από ο, τι ήμασταν.

Όταν φτάσαμε καταλάβαμε ότι ήταν ένα καταπληκτικό και με φανταστική θεά μέρος από όπου φαινόταν ολόκληρη η Θεσσαλονίκη. Εκεί ξαποστάσαμε για μίση ώρα και μοιραστήκαμε τα φαγητά που έφερε ο καθένας. Μετά η ομάδα της ιστορίας μας έκανε μια παρουσίαση των γεγονότων της πολιορκίας της Θεσσαλονίκης η όποια ήταν πάρα πολύ ωραία.

Ξεκουραστήκαμε, παίξαμε στην παιδική χαρά και συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα από το μονοπάτι της ρεματιάς που παλαιότερα οδηγούσε στο ρέμα Κωνσταντινίδη, το ρέμα που είναι δίπλα στο σχολείο μας. Τώρα τα νερά από την ρεματιά αυτή απάγονται από την Περιφερειακή Τάφρο. Το μονοπάτι που είχε χαραχθεί και δημιουργηθεί με έργα ενός φιλόδοξου προγράμματος πριν από τριάντα χρόνια, φέτος το βρήκαμε συντηρημένο.

Πλακόστρωτα με σχιστόλιθο, ξύλινα γεφύρια, κιόσκια, ξύλινοι κάδοι σκουπιδιών, ξύλινοι προστατευτικοί φράχτες στο όριο του μονοπατιού και άλλα έργα, έχουν ανακατασκευαστεί πρόχειρα.

Κανέναν υπεύθυνο, κανέναν αρμόδιο, κανέναν υπάλληλο δεν είδαμε πουθενά. Γιατί; Για την προστασία, την συντήρηση και την λειτουργία και χρήση των εγκαταστάσεων είναι απαραίτητη η ύπαρξη προσωπικού που θα φροντίζει για όλα αυτά.

Με μεγάλη δυσκολία περάσαμε στο πεζοδρόμιο της γέφυρας του περιφερειακού. Οι κατασκευαστές δεν επιμελήθηκαν όπως έπρεπε το σημείο αυτό, αγνοώντας τους περιπατητές και φροντίζοντας μόνον για τα αυτοκίνητα. Εδώ τελείωσε η πολύωρη εξερεύνηση του δάσους, που ενώ είναι τόσο κοντά μας, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η αδιαφορία των αρμοδίων, και ο καναπές δεν μας δίνουν την ευκαιρία να το επισκεφθούμε. Γενικά ήταν μια απίθανη εμπειρία που καθένας θα ήθελε να ζήσει. Επίσης ήμασταν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Εμείς τα παιδιά ήμασταν πολύ συνεργάσιμα και οι καθηγητές μας μάς πρόσεχαν πάρα πολύ. Στην πολλών χιλιομέτρων διαδρομή μας με μέτριο βαθμό δυσκολίας που μας οδήγησε ο κ. Γκαζάς, μας συνόδευσαν η διευθύντρια κ. Ρεβάνογλου, η κ. Τσιπουλάνη και η κ. Τιάκα, τις οποίες και ευχαριστούμε.

Ήταν μια εκδρομή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ!!!!

Γιώργος Αλεξανδρόπουλος

Διονύσης Αντωνιάδης Λειβαδάς

Πάρετε το Αστικό λεωφορείο για να πάτε στο Δάσος