Αρχική σελίδα	1ο Γυμνάσιο Τριανδρίας	ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

ΜΑΘΗΤΕΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ

ΕΚΔΡΟΜΕΣ

ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ

Στις 16 Μαΐου 2007

Ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας

βράβευσε με την απονομή Α΄ Επαίνου την μαθήτρια της Β΄ Τάξης

Παπαναστασίου Γεωργία

για τη συμμετοχή της στον ποιητικό διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε

στο πλάισιο του ΙΖ Πνευματικού Μαΐου.

Τα ποιήματα με τα οποία συμμετείχε στον διαγωνισμό

Το πινέλο της αγάπης Από μικρή μου άρεσαν τα χρώματα κι ήθελα να δημιουργώ εικόνες να προσωποποιώ τα αρώματα από τους κρίνους και τις ανεμώνες. Μου άρεσε να ζωγραφίζω τα όνειρά μου Τοπία με σμαραγδένιους καταρράκτες που τους παρομοιάζω με τα δάκρυά μου σε μια μαγική χώρα με ψεύτικους χάρτες. Τα χρώματα είναι πολλά μα το χέρι τον ζωγράφου ένα κι αυτό με φόβιζε πραγματικά με τρέλανε εμένα. Δεν μπορούσα να ζωγραφίσω πολλά πανέμορφα όνειρα και τοπία δε μπορούσα να δημιουργώ πια εικόνες απ’ της καρδιάς μου τη μαγεία Η απελπισία μου μεγάλη σαν την φαντασία ενός παιδιού που όνειρα όμορφα πλάθει στη θέα του ουρανού. Έλα γι’ αυτό να ζωγραφίσουμε μαζί να γίνει το ένα χέρι του ζωγράφου δύο να δημιουργήσουμε εικόνα μαγική που οδηγεί στης φαντασίας το ωδείο. Φέρε μαζί σου χιλιάδες παιδιά να ζωγραφίσουν ένα δικό τους ουρανό να δημιουργήσουν ξανά ένα κόσμο φιλικό, ειρηνικά, παντοτινό.

Η άνοιξη Όταν έρθει η όμορφη αυγή και με της μέρας το χάδι χαρίσει ζωή τότε και εγώ το παραθύρι μου θ’ αφήσω ανοιχτό. Χιλιάδες πεταλούδες θα μπούνε ξαφνικά θα ομορφύνουν κάθε χωνιά. Θα φέρουν το μήνυμά της νέας εποχής της άνοιξης, της αύρας της ζωής. Τα όνειρα τυλίχτηκαν κουβάρι της μοίρας το παράξενο το ζάρι αλλάζει της άνοιξης τη ροή και το τραγούδι σου μελωδία νοσταλγική. Ακούω μες στα φύλλα τ’ όνομά της Και γίνανε τα λόγια μου δικά της και γίνανε τα λόγια μου πουλιά κι η άνοιξη τα πήρε μακριά Πετώ σε ένα όνειρο μετέωρο και η ερώτησή μου η παντοτινή πότε θα έρθει η ανοιξιάτικη αυγή. Το θρόισμα των φύλλων με μαγεύει η θάλασσα η μαγεύτρα σαγηνεύει χαϊδεύω μες στην άνοιξη τα αρώματα θαυμάζω της ίριδος τα χρώματα. Πλανιέμαι σε ένα δρόμο με καμέλιες δικές μου σι δικές σου γίναν έγνοιες άγγιξα της άνοιξης το ροζ φουστάνι κι εκείνη με οδήγησε σε μεταξένια πλάνη. Κρυστάλλινη η καρδιά μου ψίθυρος η λαλιά μου, έγινε η αγάπη διαμαντένιο δάκρυ. Κι αν κάποτε εσύ θελήσεις στη ζωή να μάθεις ποια είναι αυτή που μπλέκει κάθε μας στιγμή αρκεί να αγγίξεις απαλά της πιο γελαστής εποχής την καρδιά και θα ανακαλύψεις σε μια στιγμή πως αυτή είναι η άνοιξη.

Η Νίκη Η Θάλασσα ζωντάνεψε νεράιδα μαγική τους ναυτικούς τους μάγεψε σε μια μόνο στιγμή. Τα ουράνια έγιναν χρυσά ο ήλιος έλαμψε τα πάντα είναι ρόδινα η μοίρα μας ξεγέλασε. Στο δρόμο μας εμφανίστηκαν κίνδυνοι πολλοί σι Συμπληγάδες Πέτρες η Σκύλλα και η Χάρυβδη οι Άβαροι κι οι Πέρσες. Στο τέλος φθάσαμε στην πατρίδα πήγαμε να φυλάξουμε τις Θερμοπύλες γιατί αλήθεια είδα εχθρούς στης χώρας μου τις πύλες. Τη ναυμαχία έζησα στη Σαλαμίνα πολέμησα στο Μαραθώνα υπερασπίστηκα με τη ζωή μου την Αθήνα υπάρχω σε κάθε αιώνα. Το όνομά μου θα μείνει δοξασμένο στις γενιές κρασί στο όνομά μου θα πίνει όποιος νίκες έχει πολλές. Γιατί εγώ είμαι η ένδοξη η Νίκη πότε κουτσή πότε δυνατή όπως με έπλασε σε ξύλινη τομή ο Κατράλης παρουσία ζηλευτή. Εγώ είμαι η Νίκη χαρίζω στους ανθρώπους τη νίκη την τρανή. Κρατώντας του σπαθιού την θήκη χαρίζω την ένδοξη τιμή. Πάνω από μια επιγραφή «Ω ξειν αγγέλοις …» τα πουλιά τ’ όνομά μου κελαηδάνε κι αν εσύ το τραγούδι τους να ακούσεις θέλεις απλά ακολούθησε τους ήρωες που στα ουράνια πάνε.